หุ้นเวียดนาม

โลกในมุมมองของ Value Investor       2 พฤศจิกายน 67 ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร กรณีของดิไอคอนกรุ๊ปที่ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดฐานฉ้อโกงประชาชนจำนวนมากโดยการหลอกลวงให้คนเข้ามา “ลงทุน” ทำธุรกิจขายสินค้าแบบเครือข่ายที่จะสามารถทำเงินได้อย่างรวดเร็วจนร่ำรวยโดยมีคติพจน์ว่า  “ขยันผิดที่  10 ปี ก็ไม่รวย” นั้น  ผมคิดว่าเป็นคำพูดมาตรฐานที่ถูกใช้ตลอดมาที่จะชักชวนให้คนเข้ามาร่วมทำงานหรือธุรกิจหรือลงทุนในสิ่งที่มักจะทำให้คนที่เป็นเจ้าของธุรกิจหรือคนคุมกิจกรรมรวยมาก  คนที่ตามมาก็อาจจะรวยบ้าง  แต่คนส่วนใหญ่ที่มาทีหลังสุดจะจน  และบางครั้งก็หมดตัว  เพราะสิ่งที่ทำนั้นจะมีลักษณะคล้าย “แชร์ลูกโซ่” ที่เอาเงินคนที่มาทีหลังมาจ่ายให้กับคนที่มาก่อน ในฐานะของคนที่ประสบความสำเร็จในการสร้างความร่ำรวยระดับหนึ่งจากการที่เคยเป็นคนจนในวัยเด็กและคนชั้นกลางในช่วงวัยกลางคน  ผมคิดว่าวิธีสร้างความร่ำรวยได้จริง ๆ นั้นมีอยู่  แต่คน ๆ  นั้นจะต้องขยัน “ถูกที่” และก็ต้องใช้เวลาซัก 30 ปี ก่อนที่จะรวย   คำว่าขยันถูกที่นั้น  ไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย  อาจจะเป็นงานประจำที่เราทำอยู่ แต่ต้องเป็นงานที่ให้รายได้ค่อนข้างแน่นอนและดีพอสมควร  งานนั้น  ซึ่งอาจจะมีหลายอย่างรวมถึงงานพิเศษด้วย  สามารถทำรายได้ให้เราเพียงพอในการใช้จ่ายในชีวิตประจำวันและมีเงินเหลือเก็บเฉลี่ยเดือนละ 10,000 บาท ซึ่งเราจะนำมาลงทุนอย่างสม่ำเสมอในตลาดหุ้นที่จะกล่าวต่อไป ในแต่ละปี  เราจะต้องขยันหาเงินเพิ่มขึ้น  อาจจะมาจากการทำงานหนักถ้าเราเป็นลูกจ้างบริษัทหรือองค์กรต่าง ๆ  ซึ่งจะทำให้เราได้เงินเดือนหรือรายได้เพิ่มขึ้นและทำให้เรามีเงินเหลือเก็บเพิ่มขึ้นปีละ 10% ต่อเนื่องไปทุกปี  นั่นคือ  ปีที่ 2 เราต้องมีเงินเหลือเก็บและนำไปลงทุนในตลาดหุ้น 11,000 บาท ต่อเดือนโดยเฉลี่ย...

โลกในมุมมองของ Value Investor 12 ตุลาคม 2567 ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ข่าวเกี่ยวกับการลงทุนของวอเร็น บัฟเฟตต์ในช่วงอย่างน้อย 2-3 ปีที่ผ่านมานั้น  ดูเหมือนว่าไม่ใช่เป็นการซื้อหุ้นลงทุน   แต่เป็นการขายหุ้นที่ถือมายาวนานหลายตัว  ในจำนวนที่ค่อนข้างมากอย่างมีนัยสำคัญ  ล่าสุดก็คือขายหุ้นแบ้งค์อเมริกาบางส่วน  ได้เงินมาประมาณ 340,000 ล้านบาท  ในส่วนของการซื้อหุ้นลงทุนเองนั้น  ดูเหมือนว่าจะน้อยกว่าและตัวเล็กกว่าและก็เริ่มไปลงทุนในต่างประเทศมากขึ้นโดยเฉพาะในตลาดหุ้นญี่ปุ่นที่หุ้นมีราคาถูกมากมานาน ผลก็คือ  เงินสดของเบิร์กไชร์เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ  ล่าสุดนั้นสูงถึงประมาณ 280 พันล้านเหรียญหรือ 9.4 ล้านล้านบาทแล้ว  ซึ่งนับว่าเป็นระดับที่ “สูงที่สุดในประวัติศาสตร์” ของบัฟเฟตต์  นั่นก็น่าจะมาจากมุมมองของบัฟเฟตต์ต่อตลาดหุ้นของอเมริกาว่า  ตลาดหุ้นกำลังเติบโตร้อนแรงเกินไปตั้งแต่หลายปีที่ผ่านมาหลังวิกฤติโควิด-19  ซึ่งทำให้เขาหาหุ้นที่จะลงทุนยาก  เพราะหุ้นเหล่านั้น   “แพงเกินไป”  นอกจากนั้น  หุ้นที่ถืออยู่ก็  “แพงเกินไป” ซึ่งก็ทำให้เขาต้องขายบางตัวออกไป  และเก็บเป็นเงินสดที่เขาต้องเอาไปลงทุนซื้อพันธบัตรหรือเงินลงทุนระยะสั้นที่ให้ดอกเบี้ยหรือกำไรต่ำกว่าผลตอบแทนจากตลาดหุ้นมากเป็นเวลาหลายปี พูดได้เลยว่าบัฟเฟตต์  “ตกรถ” ครั้งใหญ่ที่ไม่ได้ซื้อหุ้นที่วิ่งแรงต่อเนื่องมาหลายปีในตลาดหุ้นสหรัฐ  ผมเองไม่รู้ว่าบัฟเฟตต์คิดอย่างไร  บางทีเขาอาจจะรู้สึกเฉย ๆ  ก็ได้  เพราะคนอย่างบัฟเฟตต์นั้น  คิดลึกและรอบคอบเสมอ  ไม่ตามใครและแน่นอน  ไม่ตามตลาด  และไม่แคร์ว่าใครจะบอกว่าเขาพลาดไปแล้วและ “ตกรถ” เพราะเขาอาจจะไม่เข้าใจ “หุ้นในโลกยุคใหม่” ที่เป็นหุ้นดิจิทัลและ “AI” ที่กำลังโตขึ้น...

โลกในมุมมองของ Value Investor    5 ตุลาคม 2567 ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร อาจารย์เสน่ห์ ศรีสุวรรณ นักพูดชื่อดังและหนึ่งในพิธีกรรายการ Money Talk เคยเล่าเรื่องโจ๊กในรายการโดยการถามผมในฐานะของ “นักลงทุน” ว่า  “อะไรเอ่ย…ราคาไม่เคยแพง?” ผมเองก็ตอบไม่ได้  เพียงแต่คิดว่าอาจจะเป็นสโลแกนของร้านขายปลีกที่ใหญ่ที่สุดในโลกคือ  “วอลมาร์ท” ที่ใช้คำว่า  “Low Price, Every Day” หรือ  “ราคาถูกทุกวัน” แต่คำตอบที่ถูกต้องก็คือ  “เมีย”  เพราะเมียนั้น  “ถูกเสมอ” หรือทำอะไรก็ไม่เคยผิด แต่เมื่อมาคิดถึงหุ้น  ที่แทบทุกตัวนั้นมีราคาขึ้นลงทุกวัน  และนักลงทุน  โดยเฉพาะที่เป็น Value Investor  ต่างก็พยายามหาหุ้นที่ “ไม่แพง” เพื่อที่ว่าจะได้ขายหุ้นทำกำไรได้งดงามก็มักจะเป็นเรื่องที่หาได้ยาก  เพราะหุ้นนั้นมักจะมีความผันผวนขึ้นลงเร็ว  บางครั้งก็แพง  แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็กลายเป็นหุ้นถูก  โอกาสที่จะหาหุ้นที่ถูกอยู่เรื่อย ๆ  หรือถูกเป็นส่วนใหญ่ก็มักจะหาได้ยาก  แต่จากประสบการณ์ของผมที่อยู่ในตลาดหุ้นมานาน  ผมพบว่ามีหุ้นอยู่กลุ่มหนึ่งที่มักจะ “ถูกเสมอ”  ถูกแบบเรื้อรัง  แต่คนที่ซื้อไปก็มักจะไม่สามารถทำกำไรได้สูงกว่าปกติต่อเนื่องยาวนาน  หุ้นกลุ่มนั้นก็คือ  “หุ้นแบ้งค์” ในตลาดหุ้นไทย  ย้อนหลังไปหลายสิบปีในยามที่ประเทศกำลังพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว  เศรษฐกิจเติบโตมาก  ซึ่งทำให้ดัชนีตลาดหุ้นเติบโตตามกันไป  หุ้นแบ้งค์เป็นกลุ่มหุ้นจดทะเบียนที่ใหญ่ที่สุด  คิดเป็นมูลค่าตลาดของหุ้นหลายสิบเปอร์เซ็นต์ก็เป็นกลุ่มที่มีผลประกอบการของบริษัทเติบโตเร็วกว่าเศรษฐกิจโดยรวม  แต่ราคาหุ้นก็ไม่ได้ปรับตัวขึ้นไปมากมายนัก  ซึ่งก็ทำให้ราคาหุ้น...

LITTLE VS BIG DRAGON : FOCUS เน้นๆ หุ้นเวียดนาม-จีน 📅 วันที่: 15 ธันวาคม 2567🕘 เวลา: 9.00-17.00 น.📍 สถานที่: Bangkok Marriott Sukhumvit (BTS ทองหล่อ, Skywalk ถึงหน้าโรงแรม / ที่จอดรถสะดวกสบาย) ❌ ขอปิดรับสมัคร สัมมนาเจาะลึกหุ้นเวียดนาม -จีน : Little Vs Big Dragon 🇻🇳🇨🇳 ❌ ขอบคุณ VVI Membership และเพื่อนนักลงทุนทุกท่าน ที่สมัครกันจนเต็มทุกที่นั่งในสัปดาห์แรก VVI หวังว่าท่านจะได้ความรู้ ความสนุก และ Networking ก๊วนนลท. หุ้นเวียดนาม- จีน แบบเต็มอิ่มในครั้งนี้แล้วพบกันวันสัมมนาค่ะ 🙏 พบกับสัมมนาสุด Exclusive 1 ปีมี 1 ครั้ง มากกว่าสัมมนาทั่วไป…โฟกัสเน้นๆ: หุ้นรายตัวเวียดนาม-จีน : เจาะลึกหุ้นรายตัวในเวียดนาม-จีน พร้อมเทคนิคการจัดพอร์ต และการบริหารภาษี โดยนักลงทุนชั้นนำ...

โลกในมุมมองของ Value Investor    28 กันยายน 2567 ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ตั้งแต่ต้นปี 2567 ผมได้วาง  “Playbook” ของการลงทุนของผมไว้ว่า  ผมจะปรับพอร์ตการลงทุนระยะยาวของผมให้ประกอบไปด้วยหุ้นเวียดนามประมาณ 1 ใน 3  ซึ่งจะเป็น  “กองหน้า” ที่จะใช้ในการสร้างผลตอบแทนที่ดีที่สุด  แต่มีความเสี่ยงที่ยอมรับได้  เพราะผมจะเลือกหุ้นเอง  ซึ่งจะเป็นหุ้นแนว  “ซุปเปอร์สต็อก” ซึ่งก็คือหุ้นที่จะเติบโตระยะยาวและมีความสามารถในการแข่งขันสูงและยั่งยืน  และผมก็เริ่มทำตั้งแต่ต้นปี  มีการขายหุ้นตัวเล็ก ๆ  ราคาถูกที่ผมถือมายาวนานไปทั้งหมดนับร้อยตัว  และใช้เงินที่ได้ซื้อหุ้น  “ซุปเปอร์สต็อก” ขนาดใหญ่ไม่เกิน 10 ตัว  ซึ่งประมาณ 5 ตัวใหญ่ที่สุดคิดเป็นกว่า 75% ของพอร์ตไปแล้ว หุ้นกลุ่มที่สองอีกประมาณ 1 ใน 3 จะเป็นหุ้นกลุ่มใหม่ที่ผมไม่เคยมีเลยและเป็นหุ้นที่ผมเรียกว่า  “หุ้นโลก” เพราะเป็นหุ้นของบริษัทที่มักจะ “ขายสินค้าไปทั่วโลก”  คนทั่วไปมักจะรู้จักและคุ้นเคยกับสินค้า  รวมถึงผมเองที่ต้องใช้  บางทีเกือบทุกวัน  เช่น  ดูหนังของ Netflix  ใช้โปรแกรมสารพัดในคอมพิวเตอร์  หรือเห็นคนใช้เครื่องแต่งกายจากแบรนด์หรูระดับโลก  เป็นต้น ผมวางแผนว่าภายในปี 2567 ผมน่าจะสามารถลงทุนเม็ดเงินจนครบในหุ้นโลกได้  โดยกลยุทธ์ที่ใช้นั้น  ผมจะซื้อหุ้นหรือกองทุนรวมหรือ  ETF...

โลกในมุมมองของ Value Investor      21 กันยายน 67 ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร การเปิดจองกองทุนรวมวายุภักษ์สำหรับประชาชนทั่วไปจบลงแล้ว  คนที่ไม่ได้จอง  แต่สนใจที่จะลงทุนในตลาดหุ้นที่มีโอกาสได้ผลตอบแทนที่ดีแต่มีความเสี่ยงต่ำ  ประมาณว่าได้ปันผลปีละไม่ต่ำกว่า 3% จากเงินลงทุนเริ่มต้นที่ประมาณ 1 ล้านบาทต่อไปเรื่อย ๆ  ทุกปีเป็นเวลา 10 ปี  และในสิ้นปีที่ 10  เงินต้นก็ยังอยู่ครบคล้าย ๆ กับกองทุนวายุภักษ์ แต่มีโอกาสได้รับผลตอบแทนที่เป็น  “โบนัส” พิเศษเพิ่มเติมอีก 1 ล้านบาท ถ้าเศรษฐกิจของประเทศไทยยังดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ  ตามปกติ และตลาดหุ้นไม่ได้เลวร้ายในระดับเดียวกับช่วง 10 ปีที่ผ่านมาที่ดัชนีตลาดหุ้นไทยไม่ไปไหนเลย  ผมคิดว่ามีวิธีที่เราจะทำได้โดยการออกแบบพอร์ตโฟลิโอที่เน้นลงทุนในหุ้นกลุ่มที่มีความแข็งแกร่งและมีราคาถูกจำนวนประมาณ 10 ตัว ที่มีคุณสมบัติดังต่อไปนี้ ข้อแรก ลงทุนในหุ้นที่มีความแข็งแกร่งในอุตสาหกรรม  ถ้าอยู่ในอันดับ 1 หรือไม่เกินอันดับ 3 ก็จะดี  เหตุผลก็เพราะบริษัทที่เป็นผู้นำมักจะมีความได้เปรียบในการแข่งขัน  และในกรณีที่เศรษฐกิจหรืออุตสาหกรรมประสบกับปัญหาใหญ่  พวกเขาก็มักจะอยู่รอดได้  และมักจะฟื้นตัวกลับมาได้ดีเมื่อเหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปแล้ว  ถ้าเราลงทุนระยะยาว  เราก็จะปลอดภัย ข้อสอง  ผู้บริหารจะต้องซื่อสัตย์ไว้ใจได้  ข้อนี้อาจจะดูยาก  เพราะบ่อยครั้งผู้บริหารบางคนนั้นดูจากภายนอกก็ดูไว้ใจได้  แต่สุดท้ายก็อาจจะ  “ดีแตก” ทำเรื่องทุจริต  หลอกลวงจนบริษัทพังก็มี  ทางหนึ่งที่พอจะทำให้ไว้ใจได้บ้างก็คือการที่บริษัทและผู้บริหารทำงานมานานหลาย...

โลกในมุมมองของ Value Investor      14 กันยายน 2567 ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร หุ้นที่ “Value Investor” เล่นหรือลงทุนนั้น  มีหลายแบบและก็มักจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา  ตามสถานการณ์ของเศรษฐกิจและหุ้นในขณะนั้น  เพราะ VI โดยเฉพาะของไทยนั้น  มีหลายแบบมาก  ถ้าจะว่าไป  เวลานี้นักลงทุนที่ประสบความสำเร็จและมีพอร์ตขนาดใหญ่แทบทุกคนก็เป็นหรือเรียกตัวเองว่าเป็น  “VI” แทบทั้งนั้น   และพวกเขาต่างก็ยกคำจำกัดความของคำว่า  VI ว่าคือการซื้อหุ้นในราคาที่ถูกหรือต่ำกว่า “มูลค่าที่แท้จริง” และขายเมื่อราคาสูงเกินไปแล้ว และนั่นก็คือสิ่งที่พวกเขาทำ  นั่นก็คือ  ประเมิน “มูลค่าที่แท้จริง” ของหุ้น  ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละคนก็จะมีมุมมองต่อบริษัทหรือกิจการแตกต่างกันมาก  บางคนคาดการณ์หรือเชื่อว่ากำไรของบริษัทจะ “โตแบบก้าวกระโดด” เพราะบริษัทหรือธุรกิจของบริษัทกำลังเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี  มี “S-Curve” หรือเส้นทางการเติบโตอย่างรวดเร็วใหม่ที่จะทำให้กลายเป็น  “Global Brand” หรือเป็น “ยี่ห้อระดับโลก” เป็นต้น  ดังนั้น  มูลค่าของบริษัทก็ควรจะต้องสูงมาก  ราคาหุ้นที่สูงจนทำให้ค่า PE สูงในระดับ 30-40 เท่าก็ไม่แพง  ซื้อไว้แล้วเดี๋ยวราคาจะวิ่งขึ้นไปเองเมื่อกำไรในไตรมาศหน้าเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ในอนาคต และนั่นก็คือแนวคิดหรือแนวทางของ “VI รุ่นใหม่” หลาย ๆ  คนที่คิดว่า ...

โลกในมุมมองของ Value Investor  7 กันยายน 2567  ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร วันที่ 7 สิงหาคม 2567 ดัชนีตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยตกลงมาต่ำมากที่ 1,291 จุด และเป็นการตกลงมาจากต้นปีถึง 8.8%  ซึ่งก็ถือได้ว่าเป็นตลาดหุ้นที่ “แย่ที่สุดในโลก” ในขณะนั้น  แต่หลังจากนั้น  ดัชนีตลาดก็เริ่มฟื้นตัวขึ้นเรื่อย ๆ  จนถึงวันที่ 4 กันยายน ดัชนีอยู่ที่ 1,365 จุด  วันที่ 5 กันยายน  ดัชนีปรับตัวขึ้นไปถึง 39 จุด  และวันที่ 6 กันยายน ปรับตัวขึ้นต่ออีก 23 จุด เป็น 1,428 จุด  ทำให้ตั้งแต่ต้นปี  ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ไทยปรับตัวขึ้นเป็นบวกแล้วประมาณเกือบ 1%  และเพียง 1 เดือนที่ผ่านมา  ดัชนีปรับตัวขึ้นมาถึง 11%  กลายเป็นตลาดหุ้นที่แสดงผลงานได้ “ดีที่สุดในโลก” ในช่วง 1 เดือนผ่านมา เพราะตลาดหุ้นโลก “ปรับตัวลงกันทั่วหน้า”   เหตุผลที่ชัดเจนก็คือ  ประเทศไทยกำลังได้นายกรัฐมนตรีคนใหม่แทนที่คนเดิมที่ถูกศาลรัฐธรรมนูญตัดสินให้พ้นจากตำแหน่ง ...

โลกในมุมมองของ Value Investor 31 สิงหาคม 2567  ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร เริ่มตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่ 1960 และต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน  ทฤษฎีทางจิตวิทยาเกี่ยวกับเรื่อง “การอดทนต่อสิ่งล่อใจ เพื่อสิ่งที่ดีกว่าในอนาคต” หรือในภาษาอังกฤษคือ  “Delayed gratification” ซึ่งนำเสนอโดย ศาสตราจารย์ Walter Mischel  และผ่านการทดลองที่มีชื่อเสียงติดอันดับสูงสุดครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ของการทดลองทางด้านจิตวิทยาที่เรียกว่า  “The Marshmallow Test” เป็นทฤษฎีที่นักลงทุนโดยเฉพาะที่เป็น VI ควรที่จะรู้ไว้  เพราะทฤษฎีนี้  อาจจะมีส่วนสำคัญต่อความสำเร็จและความมั่งคั่งเท่า ๆ  กับทฤษฎีการลงทุนและการเลือกหุ้นโดยตรง การทดลองทำโดยใช้แมชแมลโลว์มา “ล่อ” เด็กอายุประมาณ 4 ขวบ ซึ่งเรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลของมหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด  โดยเสนอว่าถ้ากินเลย  จะได้กินเพียง 1 ชิ้น  แต่ถ้ารอ “ซักครู่” เช่นประมาณ 15 นาที  ก็จะได้กิน 2 ชิ้น  นี่เป็นการทดลองเพื่อดู “ความอดทน” ในจิตใจของเด็กซึ่งทุกคนนั้นอยากกินแมชแมลโลว์เป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว ผลก็คือ  เด็กส่วนใหญ่นั้น  “ทนไม่ไหว” บางคนเพียง 2-3 นาทีก็กินแล้ว  มีบางคนก็รอได้ถึง 5 หรือ 10 นาที ...

โลกในมุมมองของ Value Investor     24 สิงหาคม 2567 ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร เมื่อปลายปี 2566 ผมได้จัดตั้งบริษัทเพื่อการลงทุนซื้อ-ขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ชื่อ “บริษัทตีแตกจำกัด” เหตุผลก็เพื่อที่จะปรับโครงสร้างการถือหุ้นต่างประเทศจากการถือโดยบุคคลธรรมดามาเป็นการถือโดยนิติบุคคลที่ผมคิดว่าจะมีความเหมาะสมกว่าในกรณีการลงทุนซื้อ-ขายหุ้นในตลาดหุ้นต่างประเทศ  เวลาผ่านมาประมาณ 8 เดือนแล้ว  ผมคิดว่าควรที่จะเล่าเรื่องของบริษัทตีแตกที่จะให้ข้อคิดและแนวทางการลงทุนของผมอีกมุมหนึ่งอย่างที่ผมทำตลอดมา ตีแตกเป็นบริษัทลงทุนในหุ้นของบริษัทอื่นที่จดทะเบียนในตลาดหุ้นเป็นหลัก  จะเรียกว่าเป็นบริษัท “Holding Company” ก็น่าจะได้  เพราะแนวทางการลงทุนของบริษัทนั้นจะเป็นการ  “ถือระยะยาว” และโดยส่วนตัวก็มีความคิดว่าบริษัทเป็น “เจ้าของ” บริษัทที่ถืออยู่   ถ้าจะพูดไป  ก็คล้าย ๆ  กับบริษัทเบิร์กไชร์ของวอเร็น บัฟเฟตต์  ที่ถือหุ้นจำนวนมากในบริษัทยักษ์ใหญ่อื่น ๆ หลายบริษัทจนกลายเป็น  “เจ้าของ” จริง ๆ  แต่ในกรณีของตีแตกนั้น  จะเป็นการถือหุ้นจำนวนน้อยมากที่ไม่มีอิทธิพลอะไรกับบริษัทเลย การลงทุนของตีแตกจะเป็นการซื้อ-ขายหุ้นและตราสารการเงินที่จดทะเบียนในตลาดหุ้นต่างประเทศทั่วโลก  แต่ในช่วงแรกก็จะเน้นเฉพาะในตลาดหุ้นเวียดนามเป็นหลัก  บริษัทจะไม่ลงทุนในกิจการแบบเวนเจอร์แค็บปิตัลหรือในบริษัทเอกชนนอกตลาดหุ้นที่ยังไม่พร้อมที่จะเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์อย่างแน่นอนในระยะเวลาอันสั้น พอร์ตการลงทุนของตีแตกจะเป็นการลงทุนแบบ “Focus” คือเน้นการลงทุนหุ้นหรือตราสารการเงินไม่มากตัว  แต่ละตัวจะลงทุนมากอย่างมีนัยสำคัญ  พอร์ตโดยรวมในช่วงแรกจะมีหุ้นหลัก ๆ  ประมาณไม่เกิน 10 ตัว ที่จะมี Market Cap. หรือมูลค่าหุ้นรวมกันอย่างน้อย 75%  ของมูลค่าพอร์ตทั้งหมด  โดยที่หุ้นตัวใหญ่ที่สุดจะมีมูลค่าไม่เกิน 50%...